In het afgelopen jaar kwam het wel eens ter sprake met de fysiotherapeut; een rolstoel voor Oliver. Wel een dingetje, want dan zÃe je van een afstand dat er "iets" is. Maar tegelijkertijd zullen we alles doen wat voor Oliver beter is. En nu was het dus die tijd; ik had een afspraak met de ergotherapeut en zij had overleg gehad met de fysiotherapeut en beiden denken ze dat een rolstoel Oliver goed zal doen. Een rolstoel voor buitenshuis; om zo energie te besparen en zijn zelfstandigheid te vergroten. Een reguliere buggy wordt te klein en met een rolstoel, kan hij zelf rijden en is hij dus zelfstandiger.
Als we nu bijvoorbeeld naar de speeltuin gaan, dan wil Oliver graag zelf lopen. Zijn motoriek is wat "robotachtig" en dat zorgt ervoor dat lopen veel energie kost. Op dagen dat hij erg moe is, valt hij daardoor vaak. Tegen de tijd dat we dan in de speeltuin zijn, is hij vaak zo moe, dat hij niet meer echt kan spelen en als hij een poging doet, valt hij veel. Het idee in deze situatie zou dus zijn dat hij op weg naar de speeltuin in de rolstoel zit, hem zelf rolt of wij duwen hem, zodat hij energie over heeft om te spelen in de speeltuin.
Afgelopen vrijdag mocht Oliver voor het eerst een rolstoel uitproberen. Ik wist niet wat ik zag: hij ging erin zit en reed, letterlijk, zó weg. Niemand hoefde hem uit te leggen hoe hij zo'n ding moest besturen, vooruit, achteruit, het ging allemaal vanzelf. En hij glunderde van trots. Zo leuk om te zien! Hij wilde er eigenlijk meteen mee naar huis rijden, maar hij moet nog even wachten (de mensen die ons kennen, weten hoe druk hij nu met zijn handen het gebaar van "wachten" en "rolstoel" maakt haha). Komende week krijgt hij de leenrolstoel, zodat we kunnen oefenen en in de tussentijd wordt zijn eigen rolstoel aangevraagd bij de Gemeente. Een hele stap vind ik, maar zijn trotse gezicht, lijmde het scheurtje in mijn moederhart een beetje.
